Je hoeft geen expert te zijn. Eigenlijk is dat een kunstmatig onderscheid. Skiën is een ruwe en harde sport en voor de dapperen die de Squadram Structuren in Whistler nemen of daar Beirs inladen, is het inderdaad een geweldige sport.
Skiën is in de eerste plaats een sport van lichaam en geest. Het gaat niet om de benen, hoewel de benen heel belangrijk zijn (grapje). Het gaat om de balans, de kracht in de kern, de hoeveelheid grip, de stabiliteit onder druk. Het gaat over controle. Het gaat over naar voren gaan. Het gaat over omhoog gaan. Het gaat over wegduwen, het gaat over wegtrekken. Het gaat om balans, want als je kern niet sterk genoeg is, zul je altijd zwak zwaaien, je zult altijd uit balans raken en je zult je altijd ongemakkelijk voelen.
En verende benen zijn een goed ding om te hebben. Je wilt je kracht niet opofferen aan zwakke ledematen. Omgekeerd wil je ook geen te sterke handen en te zwakke benen en voeten.
Er zullen momenten zijn dat je ski's niet van je af willen komen. Dus, wat doe je dan?
Je doet de spring-snap! En dan, terwijl je ski's zachtjes over de sneeuw glijden, til je je skitips op met een kleine opwaartse stoot. De skitips zijn snelle sensoren voor de druk die erop wordt uitgeoefend en ze klikken meteen weer op hun plaats om de klap op te vangen. Bij deze moeiteloze procedure worden de spieren van de armen, schouders en rug in zekere mate aangespannen. Je controleert de rand van de sneeuw met de rand van de ski en dit wordt snow-edging genoemd.
Bij het verend langlaufen wordt het proces van het sneeuwschuiven, glijden genoemd en een vorm van lichaamsbeweging, bereikt door de ski's met de kanten omhoog te drukken, waarbij de skiuiteinden zich in de sneeuw graven. Bij het bewegen zijn de armen ontspannen, de schouders zakken en ook de heupen en de buik ontspannen zich in een atletische houding waarbij de buik tegen de rug drukt alsof het een scharnier is. Als de armen omhoog gaan, weet je dat je evenwichtspositie meer omhoog is, als de armen de toppositie bereiken rollen de kuiten, waardoor de enkels van de voorste tenen kunnen zakken. De armen blijven het grootste deel van de tijd hoog. Dan zakken ze en de onderarmen gaan in de smeltkroes die de spieren van het onderlichaam aantrekt om het bovenlichaam te ondersteunen.
De spieren zijn betrokken maar je waagt je niet naar beneden. Je begint met de opwaartse stoot en brengt alle spieren in het overgangsgebied; dit is waar het plezier is! Je bent nog steeds in verende modus. Het bovenlichaam blijft licht gebogen en de warmte welt op van alle energie die is geproduceerd. Het skiën inverted of kruist over in alpineskiën omdat het min of meer aanvoelt als de andere sport, sneeuwglijden, alleen sneller. De lift omhoog wordt meer een explosie in de glooiingen. De downhill rush is er als je glijdt over de Sochi hellingen, carving recht naar beneden de ijzige hellingen, het carven van je eigen pad naar beneden de hellingen, de helling is in je hoofd!
Snow-edging is een leuke of competitieve ski-ervaring. Als het alleen voor de lol is, probeer het dan niet de eerste keer. Je bent in voor een sessie van pijnlijke spieren en blauwe plekken op je armen en benen. Het is geen fietsen zonder bestrating of skateboarden zonder skateboard! De eerste paar keer zal je een zeer pijnlijk been en kuit krijgen, zeer pijnlijk van het proberen op te staan en jezelf in evenwicht te houden. Probeer je eerst een beetje uit te rekken en op te warmen voordat je gaat.
Snow-edging kan leuk en ontspannend tegelijk zijn, maar je moet wel weten wat je doet. Ga langzaam. Ga niet te snel, dit is veel moeilijker dan het lijkt, echt waar.
U zult merken dat snow-edging niet voor bangeriken is, omdat er veel lichamelijk contact is en u dicht bij de grond bent. Maar geloof me als ik zeg dat dat een deel van het plezier is! Als u bang bent voor de schoonheid die sneeuwskiën is, of bang bent van de hellingen, dan is dit niet de sport voor u, maar als u dapper bent, en bereid bent om het eens te proberen, dan zult u achteraf merken dat er alleen maar een heuvel op u wacht.